Recept
Waterkers-saus
Blaadjes van waterkers van de takjes halen.
In een blender pureren met room tot saus.
Op een plaatje langzaam warm laten worden en laten indikken.
Op smaak brengen met wat versgeraspte mierikswortel en eventueel zout / peper.
Lekker bij pasta, en bij kalfsvlees of gevogelte. En bij lams-zwezerik!!
Gisteren
Haricots verts kop kont eraf en in stukjes, in water.
Stukken kibbeling bakken.
Pinda-olie, ui, knof, goed uitgelekte haricots.
Komijn, kruidnagel, foelie, korianderzaad, mosterdzaad. Alles geplet.
Stukjes gepekelde pepertjes, fish sauce.
Rijst erbij.
Rijstwijn of medium sherry. Proef. Kerrie erbij? Of alleen kurkuma?
Stukjes vis erdoor.
Kroeg. Wie is de beste dichter. Ja, Jezus. Nou ja, voor mij Pessoa. Die vertaalde ik. Maar niemand begrijpt waarom het zo mooi is. Karel van het Reve: Elsschot zal ooit erg gewaardeerd worden, maar daarnaast schrijft hij ook dat schrijvers die "simpel" schrijven weinig waardering zullen ontvangen; de lezer denkt "dit begrijp ik, dus het zal wel niks zijn"
Pessoa, uit het hoofd: "Kerst; / Het sneeuwt in het dorp."
Of "Doodgaan is een bocht in de weg, / De dood is alleen maar: niet gezien zijn." Nao ser visto.
Kijk...
Recept
Waterzooi met vis (België)
Bak in wat boter ui, knoflook, prei en knolselderij.
Voeg visbouillon toe en witte wijn; roer goed om, laat even doorkoken en pocheer er dan stukjes witte vis in.
Voeg, zodra de vis gaar is, gekookte garnalen en/of mosselen toe, en/of gekookte fruits de mer.
Serveer op een soepbord waarop een stevige snee boerenbrood.
Waterzooi met kip
Als Waterzooi met vis, maar dan dus met kip en
kipbouillon.
Kan prima met ook nog zeevruchten erbij.
Dit is Gentse waterzooi.
Gent is erg mooi. Je hebt er, uniek, Romaanse burgerhuizen.
O, dichter nog even. Ja, welk soort? Pessoa is (een beetje) een romanticus. Maar een andere enorme dichter, Donne, is metafysicus, net als Shakespeare. Dat is weer heel wat anders.
Onderstaand gedicht, daar bijt ik (vertaling) al jaren mijn tanden op kapot. His picture.
HERE take my picture ; though I bid farewell,
Thine, in my heart, where my soul dwells, shall dwell.
'Tis like me now, but I dead, 'twill be more,
When we are shadows both, than 'twas before.
When weatherbeaten I come back ; my hand
Perhaps with rude oars torn, or sun-beams tann'd,
My face and breast of haircloth, and my head
With care's harsh sudden hoariness o'erspread,
My body a sack of bones, broken within,
And powder's blue stains scatter'd on my skin ;
If rival fools tax thee to have loved a man,
So foul and coarse, as, O ! I may seem then,
This shall say what I was ; and thou shalt say,
" Do his hurts reach me? doth my worth decay?
Or do they reach his judging mind, that he
Should now love less, what he did love to see?
That which in him was fair and delicate,
Was but the milk, which in love's childish state
Did nurse it ; who now is grown strong enough
To feed on that, which to weak tastes seems tough."
Is dat mooi of is dat niet mooi?
Mooie tentoonstelling in Heerenveen, Museum Belvédère, Eb en vloed hier (alle links hier in een nieuw venster).
Je hebt ook een nóg romatischer dichter dan Pessoa, een echte romanticus, Juan Ramón Jiménez. Althans in zijn jeugd.
Ik ga mijn raam sluiten
Want als ik in het dal
Mijn hart verlies zal het
Mischien met het landschap willen sterven.
Er is ook een fantastisch gedicht waarin hij met zijn geliefde een droge rivierbedding oversteekt, waarbij zij terugkijkt, en dan "rustte haar borstje op mijn schouder". Waw.
Ik wens u een goede nacht.
