Eerst maar even een foto van Namen, die ik vandaag ergens gebruikte. Geen mooi weer (moeten de cursisten erin Picassa'en; deze versie is zonniger dan die zij kregen) maar de foto geeft wel mooi de sfeer van Namen weer. Klein, aardig, mooi, authentiek, verwelkomend.
Recept
Konijn met mosterd
Marineer op een koele plek een wild konijn 24 uur in karnemelk, of een tam konijn 10 uur; draai regelmatig.
Laat het konijn uitlekken, dep het droog en wrijf het in met mosterd.
Laat een uur liggen en herhaal.
Bestrooi met peper, zout en tijm.
Doe in een ovenschotel een scheut olijfolie met daarin grof gesneden ui, blokjes hamspek, laurier, rozemarijn en peterselie.
Leg het konijn in de schotel en bak 50 minuten op 200 graden, regelmatig draaiend en bedruipend; voeg eventueel nog wat mosterd toe.
Haal het konijn uit de schotel en houd het warm.
Giet overtollig vet uit de schotel, en roer met witte wijn de aanbaksels los.
Maak met room een saus van de inhoud van de pan en serveer die bij het konijn.
Gisteren
Tofu, gevogeltebouillon, Naan, straw mushrooms
(Voor doorgesneden straw mushrooms, foto, zie gisteren; voor tofu en ongesneden straw mushrooms zie hierboven.)
Spoel wat zwarte boontjes (Toko) in een theezeefje. Laat ze erin uitlekken.
Pindaolie, rode ui, knof, gemberwortel...
Fijngewreven gedroogd daoen salam en fijngehakte gedroogde kentjoer. Toko, maar dat dacht u al.
Zwarte boontjes erbij...
Gevogeltefond...
Proeven op zout; ik gebruikte hoisin.
Sudderen, op heet brengen met wat Sichuan soy bean sauce (Chinese tuinbonen-sambal).
Snij de uitgelekte paddestoelen (want ze komen noodgedwongen uit blik) in de lengte in tweeën en laat husselend goed uitlekken. Erbij.
Tofublokjes idem.
Eet met naan.
Zie de zwarte boontjes drijven, en ook het roodmakende effect (geen kleurstof!) van die tuinbonensambal!
Meel van L.
Als kind ben ik opgegroeid met de gedichten van Annie M.G. Schmidt: "Mijnheer is niet thuis en mevrouw is niet thuis en het keteltje staat op het kolenfornuis en het fluit en het fluit en het fluit túuuut!", mij voorgelezen door mijn oudste zus. Het heeft de eerste aanzet tot mijn liefde voor gedichten opgeleverd. Ik zat op de Heilig Hart School en blijkbaar ben ik opgevallen, want er was eens een KRO uitzending die opgenomen werd in gebouw "Katholiek Leven" en ik stond (ik was uitgekozen) op het podium. Het gezin waar ik uit kom bestaat uit allemaal ego-trippers, want niemand zei: "Wat geweldig voor jou!" Iedereen ging door met zijn / haar bezigheden en ik stond "voor joker", want zo voelde ik me uiteindelijk, op het toneel met:
Dit is de spin Sebastiaan
het is niet goed met hem gegaan
het is niet goed met hem gegaan
enz. enz.
Ik had er, eigener beweging, ook nog handgebaren bij ingestudeerd: bij de eerste regel had ik mijn rechter hand schuin naar mijn hals en gooide die dan ineens schuin( handpalm omhoog) naar voren, terwijl ik sprak:" dit is de spin.....".
L.
Mooi! Dank!
Doet me aan mij katholieke jeugd denken.
Het gedicht gebruik ik donderdag gedichtdag. Of is dat vrijdag?
Las net nog van Karel van het Reve, over een Russische vertaling samen met 12 studenten (van Poesjkin's Stenen gast, = Don Giovanni), dat "de paapse fractie [van de studenten] ontkende dat je in Nederland een pater 'Vader' of 'Mijn Vader' kon noemen" zoals in Rusland.
Helemaal mee eens, ondanks dat Charles Timmer dat niet was. Zo.
Hieronder de Commendatore.
Kousbroek heeft er wat fantastisch moois over geschreven, over dat plot, maar ik herinner me niet wat. Dat komt in de loop der avond... (Google: het staat blijkbaar in Het meer der herinnering, maar dat hep ik nog niet uitgepakd...)
O ja, vanavond dus kriel en spitskool gegratineerd met Chaumes. Kriel eerst gebakken, geproefd, weggeflikkerd. Stonden bol van de bestrijdingsmiddelen.
Dus: omgegooid!
Vandaag pasta met soepgroenten, kalfsbiefjes gebakken met coppa; malaga; morgen kriel opnieuwe poging, oven in met geroerbakte spitskool, gegratineerd met Chaumes.
Hèhè...
Links
Het boek uit de band gesprongen hier (alle links hier in een nieuw venster). Ik heb zowat pal naast dat museum gewoond, een half jaartje. Dat is waar die Schaffelaar(?) uit de toren is gesprongen, of haal ik nou wat door mekaar?
En op een of andere manier heeft dit er wat mee te maken.
Kees, plantaardige kaas, hier. Het schijnt nauwelijks lekker te zijn, en bij gratineren of zo bitter te worden.
Vanavond herzie ik dit (eindelijk weer eens), Eden.
O ja. Zocht naar de complete tekst van dat gedicht-fragment, wat in D-Day als code werd gebruikt voor de aankondiging van de aanval.
Blessent mon coeur d'une langueur monotone.
Dat is Verlaine.
Les sanglots longs
Des violons
De l'automne
Blessent mon coeur
D'une langueur
Monotone.
Tout suffocant
Et blême, quand
Sonne l'heure,
Je me souviens
Des jours anciens
Et je pleure
Et je m'en vais
Au vent mauvais
Qui m'emporte
Deçà, delà,
Pareil à la
Feuille morte.
Het lange snikken
Van de violen
Van de herfst
Verwonden mijn hart
Met een monotone
Loomheid.
Morgen de rest want ik moet koken.
Las vandaag in de Luns biografie dat die moffen al in 1953 een grote bek hadden (Adenauer) over teruggave van gebieden...
Verlaine
