dinsdag 31 juli 2012

Aziatisch koken, paprika met vis en paprika-salade



Eerst maar even dit: gisteren en vandaag niet teveel aandacht aan dit blog, maar ja, cursus Dreamweaver CS6 moest af uiterlijk vandaag, huiswerk controleren vóór het eind van de maand, BTW aangifte, factureren (heerlijk is dat, dat wel) enzovoorts. Vanaf morgen is er weer volop tijd om te koken èn om te schrijven.


En wat hebben we gekookt in al die hectiek? Simpel. Rest uiensoep, rest bonen met vongole, dat soort spul. Niks dienaangaande te melden dus.

Recept.
Paprika-hapjes met vis
Snijd lichtgroene Turkse paprika's (biber dolmas) of niet te lange punt-paprika`s in de lengte in tweeën of drieën, afhankelijk van het formaat (die Turkse dan eventueel in drieën, niet die punt).
Vullingen
* fijngesneden icebergsla, aangemaakt met olie en azijn, met daarop garnalen
* fijngesneden icebergsla belegd met gemarineerde inktvis (search the blog)
* idem met gerookte zalm en verse dille
* idem met gerookte forel en mierikswortel-saus


Culi link. Die gaf ik al eens maar die schijnt verbeterd te zijn. Aziatische ingrediënten hier (alle links hier in een nieuw venster).

Nóg een recept. Toe maar. Of het niks kost.
Paprika-salade, warm
Snijd kleine groene Turkse paprika's in reepjes (de donkergroene; dolmas biber).
Zet ze, met flink stukjes knoflook en een scheut olijfolie, op laag vuur op, in een pannetje met deksel.
Schep regelmatig om.
Als de paprika zacht is wat zout erover malen en ook chili poeder erover (of liever cayenne + fijngewreven komijn en ook oregano).
Regelmatig omroeren en het vocht laten wegkoken (zonder deksel dus).
De paprika op een bord uitspreiden, de bakolie erover gieten en laten afkoelen.
Wat dragon-azijn erover sprenkelen.
Eten met stokbrood en (eventueel in olijfolie / citroensap / knof / ui / kruiden gemarineerde) feta.


Wat ik nog steeds vergat te melden.
Statistics. Een jaar geleden was het percentage regelmatige bezoekers hier 15%, en de rest was sporadisch. Nu verdomd is het percentage regelmatigen bijna 35! Kijk.
En gisteren, slappe vakantietijd of niet, had ik bijna 480 bezoekers. Kijk. Daar kan foodlog of nrckoken of hoe heet het en voorbeeld aan nemen, ondanks beider legioen van geaffilieerde kwakers...

En vertelde ik al eens over het (gratis!) 3D warenhuis? Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
Je kan spul downloaden en het dan 3D (echt 3D, in tegenstelling tot in dat warehouse) bekijken met de SketchUp Viewer hier. Open zo'n 3D object daarin, en probeer elk knopje uit, linker muisknop ingedrukt en je muis bewegend.

SketchUp zelf, de simpele versie, is freeware. Zie het hier. En download het hier. Je kan er gebouwen mee maken en die op Google Earth zetten.


Roald Dahl natuurlijk, dat vergat ik nog. Griezelkookboek 2.

Wat cultuur nu, eindelijk (o jee...)
Petra Noordkamp hier.
Wiels hier.
De andere Sweelinck hier.
Jef Koons, ik hou er niet van, maar wie weet sommigen van jullie wel, alhoewel ik hoop van niet, in Frankfurt hier. En Basel hier.
Dat was nog een hele toer want het is een dubbeltentoonstelling en je vond steeds enkel Basel + Frankfurt samen. Google op jef + koons + frankfurt + -basel (geen Basel) enzovoorts.


Zo kan ie wel weer, en ik hoop morgen tijd te hebben voor de vier (4) mails van L...

maandag 30 juli 2012

Uiensoep, brood uit India en inktvis



Deze foto uit Les Landes vond ik nog ergens terug. Die moest ik nog steeds aan Kousbroek sturen. Maar ja, dat wordt moeilijk...
Die man die naar die koeien zit te kijken...

Maar goed. Dit wordt een korte want het is al ruim over negen. Tsja, eind maand. Vanalles moet af, sturen, factureren...

Gisteren eerst maar.
Uiensoep en chapati, India's plat brood. Het recept van de soep staat hier al ergens, maar ik maakte het ietsje anders.
Boter, uien (zeer veel zeer dun; om onduidelijke redenen lijkt dat op de volgende foto niet zo), langzaam en af en toe roerend iets laten bruinen.
Wat bloem erover en ook die steeds roerend en in dit geval op wat hoger vuur dan dus iets laten bruinen.


Witte wijn en bouillon (met genoeg zout voor de hele soep). Laurier, grove witte peper, wat fijngesneden knof en wat suiker. Wat die suiker betreft: dat zoet trekt na een tijdje bij, dus wees niet te snel met meer suiker.
Malaga, proef.

Chapati. Deze met deels gram of besan, kikkererwtenmeel.
Snij sjalot zeer fijn en groene peper (lombok) idem.
Meng twee delen besan op drie tarwebloem, met wat zout.
Ui en lombok erdoor, én fijngesneden koriander- of muntblad.


Bubbelende uiensoep...

Meng goed en maak er met ietsje (pas op! niet teveel!) ijskoud water een soepel deeg van.
Laat in de koeling rusten.
Kneed balletjes en rol die heel erg dun uit.
Bak aan twee kanten in een zeer hete koekenpan waarin wat vet. Ik gebruikte eendevet.

Eet die soep met geraspte kaas erover, en die uien-chapati erbij. De eerste smaakte heerlijk, en de tweede heerlijk.


O ja, zie die couronnes, dat fraaie Franse brood, dat ronde, op de 26e, en dat fraaie Franse rechte brood gisteren.
Ik ben er nou achter. Zie dat brood van gisteren. Je maakt het nat, bloem erover, slinger-snee erin, het rijst en daar waar het door het rijzen openbreekt geen bloem meer te zien dus.
Zie nu die twee couronnes. Die rechtse dat is gewoon gelijk aan de onderkant van die linkse! Helemaal nat en bloem erover, en dan rondom (zie de linkse) een snee erin! Als je goed kijkt kan je bij die linkse nog net de bebloemde onderkant zien.

NRC Next recept van vandaag. Dat was Janneke weer, dus hou je vast.
Inktvis en octopus. "Inktvis is een verzamelnaam voor koppotigen als pijlinktvisen, zeekatten en octopus".
Kijk, dat dat in het spraakgebruik en in Wiki zo is, OK, maar dat wil niet zeggen dat dat wetenschappelijk klopt.
Het is natuurlijk klets om een octopus (geen inkt) een inktvis te noemen.
Koppotigen: OK.

Punt twee. "Pulpo alla gallega" of "Pulpo al a gallega" vind je uitgebreid op internet. Maar dat wil niet zeggen dat het geen klets-Spaans of klets-Galego (niet "Gallego") is. De sites waarin je het vindt zijn Engelstalig of Italiaans of Nederlands. Nimmer Spaans of Galego.
Pulpo estilo galicia zou kunnen, of pulpo galego in het Galego. Maar dat is het allemaal niet. Dit recept heet Pulpo a Feira, feestdag- of jaarmarktdag (dat is hetzelfde) octopus.


Punt 3. De kookinstructies van Janneke kunnen rechtstreeks de vuilnisbak in, mét de zo gekookte octopus.
Beginnen met hameren of vriezen. Zie verder de zoekfunctie van het blog hier.
(Uhh, die Janneke die heeft nooit never dat recept gemaakt, al was het alleen maar om haar uiterst dwaze kookinstructies. Met dat "serveer op een houten plank" valt ze door de mand; daar stond houten bord want zo hoort dat. Zie hierboven. De klok horen luiden...)

Ze schrijft ook nog over het koken "Vraag de visboer". Woehahahahahahahahahahahaha!!!!!!!!!!!!!!!


zondag 29 juli 2012

IJs, paprika en vongole



Vongole oftewel venusschelpen

Gisteren dus.
Cannellini, tomatensaus, prei en vongole. Cannellini alle vongole dus. Een klassieker. Zie hier (alle links hier in een nieuw venster). Maar niet alleen in Italië een klassieker, ook in Spanje. Zie pochas con almejas [pÒtsjas kon almÈchas] hier.


Wat een variatie...

Lek een blik cannellini (AH).
Olijfolie, ui, knof, flink prei, wat soepgroenten, wat peterselie...
Wat witte wijn en water, laurier, flink grofgebroken witte peper, tomatenprut, kruidenbouillonblokje...
De prei moet door en door "plat" gestoofd zijn, boterzacht.
Vongole controleren net als mosselen, in een pan met een scheut witte wijn en op hoog vuur laten openen; roer ze met veel geweld met twee spanen om, zodat ze zich openen. Niet-geopende dan alsnog weg.
Bonen duur de saus, en dan moet het nog vrij dik zijn want met die vongole komt ook hun witte wijn erbij.
Vongole erin (en die foto vergat ik).
Zeer fraai. Witte bonen in tomatensaus en zee erbij!


Zie die Spanjaarden hier.

Recept nu. Uhh, receptén.
Paprika-hapjes
Snijd lichtgroene Turkse of punt-paprika`s in de lengte in tweeën of drieën, afhankelijk van het formaat.
Vullingen:
* goed uitgelekte bonen (koud) met pesto waarin knoflook en die iets dun gemaakt is met olijfolie
* stukjes Çiftlik ("oude Feta"; Turkse winkel), door olijfolie  gehaald en daarover gesnipperde lente-ui
* tartaar waardoor bieslook, peper en zout
* uitgelekte mais met een mengsel van chilisaus en soja
* schijfjes champignon die gemarineerd zijn in olijfolie met wat azijn


Ben die oude Franse posts nog maar eens aan het doorlopen op gemiste broden en kazen, en jawel, een heel mooi brood. Ongetwijfeld "pain fantasie". Maar prachtig, toch? En niet alleen erg mooi, het water loopt je ook in de mond. Techniek vergelijkbaar met die couronnes (die inderdaad zo heten) van gisteren of zo.

Link
De Goede Vissers hier.

En nu eindelijk dat IJs en dat zijn ook links.
Margarita-ijs hier.
Frozen Dutch hier.
Kees Raat hier.
Roberto Gelato hier.
Zoku hier.
En Carlina's boek hier.

O ja, en wat die Carlina betreft, daarvan stond er in NRC een recept. 135 gram suiker, 30 gram dextrose, 55 gram limoncello, 28 gram eiwit. Allemaal op ounces gebaseerde hoeveelheden. Recept gejat dus.


Dit broodje ís al gebakken...

Tot slot.

Formule 1: uitstekend!
Weer iemand op het podium die tot nu toe maar een keer daar stond dit seizoen.
En verder twee maal Lotus. Het wordt steeds spannender, en wat ook goed is: die blaaskaak Vettel, die wordt nu zelf weggeblazen.

L. Al je mail. Morgen of zo!


zaterdag 28 juli 2012

Kruiden, plumpudding en schelpdieren


Ik heb het niet op volgorde liggen, maar goed.


Dit kwam nog van de markt, lamsnier. Ontroerend hoe ze zo fraai tegen mekaar aangepakt liggen in dat vacuum. Vier stuks per pakje, = één portie (als ze dit -kleine- formaat hebben).

Even twee links.

"Joop Braakhekke ("Braakbekke") maakt Steak Tartare"
Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
Wat een ontzagwekkend gelul. Op de eerste plaats kan dit beter heten "Het lukt Joop Braakhekken niet om Steak Tartare te maken.
Op de tweede plaats gaat dat paardenzadelverhaal niet over Steak Tartare maar over Bœuf Stroganoff (ook Marieke maakte die fout hier, jaren geleden).
Op de derde plaats is het natuurlijk oer- en oerdom om dat vlees te malen ipv met twee messen fijn te snijden (en dat die gasten dat niet willen bewijst maar eens te meer dat de gasten van Le Garage culinaire nitwits zijn die enkel gezien willen worden, het soort volk waarvan je kotsneigingen krijgt)(maar het bewijst dus níet dat het -dus- gemalen moet worden).
Op de vierde plaats. Ja, kijk: als je het maalt dan gebruik je eventueel bavette. Maar als je het, zoals het hoort, fijnsnijdt dan natuurlijk niet! (O kijk, dáárom vreten die garagegasten het niet; omdat ie bavette gebruikt...)
En op de vijfde plaats. Een goede bekende van mij was bij die TV opnames van dat Braakbekke kookprogramma. B in beeld, begint te snijden. Maar dan zag je alleen handen. Ja, B kán niet koken / snijden, dat waren de handen van iemand anders!
Weg met die kwabbenkop!

Markt. Venusschelpen, vongole. Schreef ik gisteren al dat dit € 11,50 kostte? Lijkt me wel

Link twee. Franse kazen hier. Niet echt uitputtend compleet, maar klik links onder eens op andere talen. Wie weet.

Maar goed, die venusschelpen dus.
Daar had ik het met iemand over. Waarom ze in Spanje kokkels (berberechos [bèrberÈtsjos]) én venusschelpen (almejas [almÈchas]) eten, en in Italie enkel venusschelpen (vongole).
Nou dat is dus uiterst simpel.  Italië heeft dat spul uit warm mediterraan water waarin vongole beter gedijen dan kokkels, en Spanje heeft Atlantisch water waarin, ja, u raadt het al, én Mediterraan water waarin...

Ik kan daar nog wat aan toevoegen. Ik vind kokkels perfect voor rauw, en vongole voor verwerkt. Spaghetti alle vongole... Ahh....

O ja en nog wat. Je struikelt over de Nederlandse spaghetti "alle vongole" recepten met mosselen...


Dank PJ, die dit meebracht van de Lidl. En ik zou maar snel zijn want het is een aanbieding. En, én, de smaak is prima.
Dat moet je niet gebruiken voor bakken, maar voor óver iets, net als betere Spaanse. En dan over iets wat stevig smaakt. Wil je olijfolie over iets wat meer subtiel gedacht is, gebruik dan Italiaanse extra vierge.

Heb je der Godverdomme weer een. NRC vandaag, over The Beanery (zie verderop). "Het zakt in elkaar als een plumpudding". Een plumpudding die in mekaar zakt, hoe is het mogelijk. Can one get stupid...

Kocht ook nog twee kruiden.

Asa foetida, ook wel Duivelsdrek. Ik schreef al dat ietsje op je tong je hele lichaam verwarmt. Maar waar gebruik je het voor? Het harmoniseert smaken, en we beginnen een dezer dagen met linzencurry waarin -natuurlijk- ook geelwortel / curcuma, want die combi schijnt interessant te zijn.
O trouwens ongeveer een jaartje geleden had ik het hier over een of ander mysterieus kruid uit Azië, gemalen zaad van een soort super grote berenklauw. Nou, dat is gewoon dit dus.

Engelwortel, ook wel Angelica radix.
Nou, dat schijnt dus een kwaaltjes-theekruid te zijn. Dat gaan we onderzoeken.

Wat ik wel weet is dat de gekonfijte wortel erg lekker is.


Wakame. Zeewier. Lekker naast dat spul van vanavond (zie hieronder).

Planning nu. Geen gelul.
Vanavond vongole, tomaten-prei saus, cannellini. En met wat wakame ernaast.
Morgen chapati van tarwe- én kikkererwtenmeel, naast een zeer fraaie uiensoep (forsch malaga erin naast de witte wijn) met versgeraspte ouwe Goudse.
Overmorgen gegrilde lamsnier geflambeerd met brandewijn, gegrilde witlof en rijst.
Dan een pizza, zelfgemaakt natuurlijk, met ei. Ja, dat is erg lang geleden en erg lekker. Met rauw ei erop de oven in, en over dat ei paprikapoeder. En eerst op die pizzabodem tomatensaus natuurlijk. En met die hete olie van laatst erover natuurlijk, vlak voor het opeten...
En dan iets van tofu met allerlei soorten kroepoek en ?groenten.

Pfff...


Een ontdekking nu. God wat een ongelofelijk lekkere kaas. Fleur d'Aunis. Zacht, romig en toch "stink"! Wow!

En dan nu The Beanery.
Zie  hier en hier en hier en hier.

Slordig dat in dat NRC artikel niet Montag ter sprake kwam, die toch (lees hem enkele pagina's verder NB) regelmatig over The Beanery schreef.

Zie trouwens ook hier.


Formule I gaat ook prima trouwens, en zoals voorspeld.

En Franz West is dood. Zie hier.



vrijdag 27 juli 2012

Bami goreng, paprika'tjes met kaas en nog een keer die uien-chutney



Dit zijn die bami goreng kruiden van Conimex die je moet weken, zoals ik gisteren al schreef. Daar is niks mis mee. Ik maak natuurlijk van alles en nog wat met eigen kruidenmengsels, maar richting bami goreng (koloniaal) moet je accepteren dat dit spul gewoon uitstekend is.

Uhh, er is wél iets mis mee: het is te zout, maar je gebruikt dan dus gewoon nergens anders zout. Systeem zeekraal zeg maar.

Week die kruiden dus.
Kook brede mie, afgieten, koudspoelen, uitlekken, koud, pindaolie erdoor husselen en met twee messen wat kort snijden en eventueel met twee vorken wat uit mekaar trekken.
Pinda-olie, wat sesamolie, rode ui, gemberwortel, knof, lombok, wat gesnipperde daoen salam...
"Worst" (zie foto) in stukkies gesneden mee-wokken.
Mie meebakken en ff later ook stukkies van die lichtgroene puntpaprika.
Scheut kokend water erin om het fond los te kunnen steken.
Serveer met een mengsel van sambal terasi en kecap manis. Net als bij loempia...
O ja, en met augurkjes!


Die worstjes zijn inderdaad mooi pikant (hoe bestaat het) en verder tsja. Niks speciaals. Beet? Ja, wat voor beet hep knakworst? O nee maar wacht. Knakworst is wél, als het goed is, knackig, en dat is deze beslist niet.

Was bij Huis de Beurs, C is op vakantie, het meer begenadigde personeel was er nog niet, dat komt pas om 17.00, ik zeg Kan dit tasje even in de koeling, nou, het was zo op het randje ("In de koeling ligt frisdrank!") dat ik bijna voorgoed buitengelopen was.
Ja, ik had voor € 12 levende vongole...
Uhh: hoe krijg je die met deze temp levend thuis? Simpel. In HdB in de koeling, en dan van die koeling in bolletjesplastic en dat weer in de vrijdagavond NRC die ik koop omdat ik anders zaterdagmorgen geen krant heb (hep).


Dit was natuurlijk een beetje veel voor een persoon, maar ik hep (heb) er ook vandaag al heerlijk van gegeten.

O ja, die heerlijke uien-chutney die ze nou bij de Aldi hebben, die at ik bij de borrel met een koud restje gebakken plakjes panir. Goh wat lekker!

Maar serieus nu. Recept.
Paprika met kaas uit de oven
Koop kleine rode of gele paprika´s of dolmas-paprika`s (biber dolmas), alles bij de Turkse winkel of op de markt.
Koop roomkaas, een wat sterker smakende maar niet droge soort (Cheddar, Emmentaler, licht belegen Goudse...) en blauwe kaas.
Snijd de paprika`s in twee gelijke delen en haal ze uit.
Wrijf van binnen en van buiten in met walnotenolie.
Leg een stuk van de roomkaas in de helften van de grootste soort, de tweede soort kaas in de middelgrote helften en de blauwe kaas in de kleinste.
Kwast de kaas in met iets notenolie en zet de paprika´s in een oven van ongeveer 160 graden tot de kaas zacht is.
Serveer eventueel eerst de grootste met volle witte wijn, dan de middelmaat met volle rode wijn en tot slot de kleinste met Malaga.


Kijk, dit boek was ik kwijt omdat het ooit bij Holt (Zuidhorn) van me gejat is, en vond ik bij De Slegte (afdeling sociologie, hahaha!). The Art of Eating is tegelijkertijd fantastisch proza (Auden: het beste Engelse proza van de 20e eeuw) en tegelijkertijd ook zijn de recepten wow.
Een beter boek over "eten" tout court bestaat niet.

En kijk, in de inleiding van Auden vond ik dat die hier in de kop van het blog geciteerde regel niet van Vauvenargues is maar van Morphy. Hoe kwam ik nou aan die fout?

O ja, Auden. Sarah Betsky-Zweig (familie, ja) vertelde me ooit wat een bekende van haar was overkomen. Die stond in een telefooncel, kwam er een enge ouwe man naar hem gluren. Hij draait de andere kant op, die tiepe ook, enzovoorts.
Maar goed, ze komen toch in bed. Doet hij het licht uit en Auden weer aan. Enzovoorts.

O ja, vandaag vrijdag dus gedicht. Nou, dat is simpel dan.
Zie om te beginnen hier (alle links hier in een nieuw venster). ("Hep die man ook korte gedichte? Nee")

Auden kan je hier horen.


Auden

If I could tell you

Time will say nothing but I told you so,
Time only knows the price we have to pay;
If I could tell you I would let you know.

If we should weep when clowns put on their show,
If we should stumble when musicians play,
Time will say nothing but I told you so.

There are no fortunes to be told, although,
Because I love you more than I can say,
If I could tell you I would let you know.

The winds must come from somewhere when they blow,
There must be reasons why the leaves decay;
Time will say nothing but I told you so.

Perhaps the roses really want to grow,
The vision seriously intends to stay;
If I could tell you I would let you know.

Suppose the lions all get up and go,
And all the brooks and soldiers run away;
Will Time say nothing but I told you so?
If I could tell you I would let you know.



Auden

Tot slot. 10 voor Taal puzzel, die ik altijd bij me heb voor in de trein. "Boom". De oplossing was hazelnoot. Sic! Dat heet hazelaar ja!

Trouwens, over hazelaar gesproken, opa die vroeger herder was spreekt: zie hier. Allemaal takken omhoog, maar zie rechts en nog net links die dunne. Die hebben aan het ondereind net in de grond een knik richting stam waar ze uit komen. En die snij je los tussen stam en knik, dat droog je, en wat heb je dan? Juist. Een herdersstaf. Die kan je op twee stoelen leggen, anderhalve meter uit mekaar (het ding zelf iets iets meer dan twee meter) en dan kan je daar op gaan zitten, verdomd.


Nog zo'n fantastisch mooi Frans brood, wat ik eerder over het hoofd zag.
Geen idee hoe het heet. En het zal wel een pain bis zijn, grauw brood, "boerenbrood".

En nou echt tot slot.
Vanmiddag zat ik in ene naast Karremans. Bijzonder aardige man.
Hij had een doerian gekocht (zie hier) dus dat was reden tot een geanimeerde dialoog. Es durian (doerian ijs) en dodol durian. Over dodol hou ik m'n mond, want daar kom ik op terug.

Die Karremans, dat is geen tiepe die heeft gedaan waar ze hem van beschuldigen, dat voel ik nu, maar dat heb ik ook nooit echt geloofd. En dan nog wat: ik heb in Frankrijk gewoond, en ik ken die fransozen, en verdomd het is glashelder dat die hebben gedaan waarvan hij of men ze van beschuldigd (wat ik overigens altijd al dacht, vanaf de eerste seconde dat ik erover hoorde). Dat zijn die fransozen ten voeten uit. Iets uit schijterigheid verkeerd doen, en dan enorm hard gaan staan schreeuwen dat jij het fout deed (de beste verdediging is de aanval). En niet te vergeten: bij verhoor niet komen opdagen, met kul argumenten.
Zo heb ik ze op Giscours meegemaakt. Moet ik in ene naar het consulaat, wordt je daarna enorm uitgescholden dat daarom ("daarom") het snoeien niet kon beginnen. En wanneer begint uiteindelijk het snoeien? Meer dan twee weken later...


Julio Pastór, Suikerunie Groningen. Dank PJ.

Doei.

donderdag 26 juli 2012

Zeekraal, citroenlikeur en risotto



Eerst maar even gisteren. Omelet met zeekraal (zie die zeekraal hierboven) en tomatensaus. En mooi boerenbrood.
We beginnen met de tomatensaus. Naast die zoute zeekraal is een iets zoete saus perfect. Olijfolie, sjalot, knof...
Grove witte peper, tomatenprut (die Euroshopper is prima, maar die huismerk AH nét nog ietsje beter)(maar wel drie keer zo duur), laurier, lichtzoete Chinese wijn (ik gebruik Chefoo; open fles prima houdbaar)...
Blancheer de zeekraal super kort, afgieten, koudspoelen. O, dat is vrij zout dus in dit recept nergens zout gebruiken.
Omelet bakken en brood roosteren.
Zeekraal op de omelet en die dubbel vouwen.
Vrij simpel, enorm lekker.


Donderdag, ongepubliceerd recept.
Citroenlikeur, Spanje. Wat ik vorige donderdag beloofde.
Snijd het gele gedeelte van de schil van vier niet behandelde citroenen eraf.
Pers de citroenen uit en meng met een liter alcohol, de sterkte dubbel de uiteindelijk gewenste sterkte.
Laat met de julienne gesneden schil twee weken trekken op een lichte of liever zonnige plek.
Filter.
Kook een kilo suiker op met een liter water, tot een vrij dikke stroop.
Laat afkoelen, maar niet zover dat het onhandelbaar wordt. Meng met de alcohol.
Laat minimaal weer twee weken trekken, op eenzelfde plek als de vorige twee weken.


Dat desembrood is licht geroosterd, maar dat zie je niet...
Vrij simpel, enorm lekker zeg ik nog maar eens.

Vandaag in NRC Next een of andere dame over risotto. Waarom je er eigenlijk die vloeistof niet in ene in z'n geheel bij kan mikken. Ze gaat het niet doen, maar waarom het niet kan dus.

Nou, daar kunnen we dus heel kort over zijn. Risotto-rijst, arborio, móet je zo klaarmaken want anders krijg je pap.
Maar als je de hele hap vloeistof er in ene bij wil gooien, dan neem je toch paella-rijst? Want zo wordt, wat zeg ik: móet paella gemaakt worden, want anders krijg je pap...
(Ik heb het al dikwijls gezegd. Die rijst in de super, "voor paella en risotto", dat is kul. Of paella of risotto.)


Dit hebben ze nou bij de Aldi liggen. Uien-chutney. Lekker hoor!
Ingrediënten: geroosterde rode uien, azijn van brandewijn, rode bessensap, olijfolie, citroensap, zwarte peper.

Ik was weer aan het webdesign-experimenteren. Met de Spry techniek. Weer die animatie zonder Flash, die dan dus wél draait op de iPhone en de iPad. Zie hier (alle links hier in een nieuw venster) en klik op de foto, en na het effect nog een keer klikken.
Zie Spry ook hier en hier.

En ik maakte een favicon voor deze site. Zie die groene M (Marieke, Maarten) die boven in je browser vóór de titel van de pagina staat.
Vroeg me af of het niet te McDonaldig is (of daarom, groen, juist leuk), maar Marieke vond het uitstekend. Het heeft trouwens ook wel iets Batmannigs.


Kijk, nieuwe sjalotten!

Wat links.
Eerst maar even een heel nuttige hier.

Woody Allen: A Documentary is uit. De trailer vond ik niks (behalve de foto hieronder daaruit! wow!!), maar het bracht me op dit hier en hier en hier ("Ik zou nooit lid willen zijn van een club die mij als lid wil"; dat heeft ie van de Marx Brothers).


Schitterend! Gruwelijk mooi! Die bète kop, maar waaraan je wel ziet dat hij "het beter weet". En dan die baard ook nog bruin!

Ik wil graag wat meer culturele links plaatsen (in NRC Next staat zo goed als niks) dus ik ben aan het zoeken. Vond UitBuro. Ook drie keer niks kwa informatie. We zoeken verder. (Uhh, dat Cultureel Supplement van NRC, dat schijnt ook ter ziele te zijn...)

Dan maar een recept.
Paprika gevuld met klipvis, bacalao, bakkeljauw (of desnoods stokvis, wat stom zou zijn want dat is veel duurder en veel minder geschikt hier)
Een beroemd Spaans gerecht.
Neem paprika uit blik want vers zijn de benodigde driehoekige paprika`tjes ("Piquillo") hier niet te krijgen.
Week klipvis.
Laat uitlekken, verwijder het vel en de graten en hak de vis grof.
Maak béchamel, werk daar de vis door, laat aan de kook komen en laat 10 minuten zacht doorkoken, regelmatig roerend. Laat koelen.
Laat de paprika uitlekken, bewaar het vocht, en leg mooie onbeschadigde exemplaren apart.
Vul deze met de vissaus, haal ze door bloem en door losgeklopt ei en bak ze (niet teveel tegelijk) aan elke kant mooi bruin in een flinke laag hete olijfolie.
Laat ze uitlekken en leg ze in een ingevette ovenschotel.
Pureer enkele beschadigde paprika`s met het vocht uit het blik en met tomatensaus.
Werk er nog wat (zure, maar dat hebben ze daar niet) room door, proef op zout en peper en giet rond de paprika`s in de ovenschaal.
Bak 10 minuten in de oven op 180 graden.


Dit prachtige Franse brood vond ik nog in mijn archief. Geen idee hoe het heet. Couronnes ongetwijfeld. En hoe je dat maakt: ook geen idee. Iets met deels wel deels niet bevochtigen lijkt me. Ja en dan dus bloem erover.

Dat is weer zo'n verschil met Nederland. Elke zoveel weken doet zo'n Franse bakker weer eens helemaal wat anders. De gemiddelde Nederlandse bakker zou in z'n broek schijten als ie eens een keer wat anders zou moeten doen...

Maakte vanavond bami goreng, why not. En ja, ik gebruikte zo'n zakje bami goreng kruiden, want daar is helemaal niks mis mee. Behalve dan dat het veel te zout is, dat wel. Maar net als met die zeekraal gebruik je dan nergens anders zout in.
Uhh, nasi goreng (rijst-gebakken) dat is een Indonesisch ontbijtgerecht, opgebakken kliekjes. En bami goreng, dat is een Chinees-Indonesisch ontbijtgerecht.
Nasi is Indonesisch, bami is Chinees. Mijn chauffeur wilde nooit in een tentje eten waar "Bami" op de ruit stond, bang dat ie varkensvlees zou krijgen. En dan gaf ik hem 500 roepia om elders te eten, en dan zei hij dat dat te weinig was, terwijl hij echt nooit meer dan zeg 200 of zo voor zijn eten betaalde. Ik betaalde inclusief -duur- bier 400 of zo...


Verdomd! Was aan het zoeken voor iemand naar dat koken met lijsters in Frankrijk, zie ik in ene deze advertentie hierboven. Dat bedrijf, daar werk ik al twee jaar onafgebroken voor. En die cursus die hier aangeprezen wordt, wie hep die geschreven? Ja?! (De getoonde datum heeft niks met de advertentie te maken; de advertenties worden met terugwerkende kracht geplaatst.)


woensdag 25 juli 2012

Friet, avocado en abrikozentaart



Vandaag nog een keer Batak kunst. Ik heb er een hele collectie van, maar ja, dat staat al jaren opgeslagen in Brabant.
Hierboven een stop van een fles waarin Pupuk, "magic" wordt bewaard, vloeibare magic dan. Dat is iets van olie met hersenen, zie wat verderop, over die onbedorven jonge knaap. Ik bedoel: dat maken ze er ook van.

Batak zijn super intelligent. Geen ander volk in Indonesië heeft percentueel zoveel studenten. En ze hebben een soort schaak, veel abstracter dan ons schaak. Euwe heeft nooit van een Batak kunnen winnen.

Eindelijk friet nu. Pommes Pont Neuf. Heel dikke friet. Werd blijkbaar vroeger op de Pont Neuf in Parijs verkocht. Zie hier (alle links hier in een nieuw venster). (Dat paardevet heeft ie van mij gejat...)

Dit is een hoorn waarin de tovenaar de vaste (niet-vloeibare) pupuk bewaart.
Recept. Roof een onbedorven jonge knaap bij een naburige stam. Stop hem midden in het dorp in de grond, met alleen zijn hoofd erboven. Na een paar dagen vraag je of ie wil drinken. Ja. Ogen dicht, mond open en eerst beloven dat je ons dorp zal beschermen. Ja. En dan gieten ze kokend lood naar binnen. En de geest van die jongen, die toch beloofde..., die kan dan niets anders meer dan die belofte nakomen.
Dat stuk lood trouwens, je ziet er de stembanden op, dat is een trofee voor de tovenaar. Hoe meer, hoe machtiger.

Gisteren had ik het over Esplá. Ik heb nog ooit, in Zaragoza, een recept aan hem opgedragen (Hotel de Paris). Avocado met gerookte roggelever. Uhh, maak het maar met schelvislever, gerookt in blik.
Goed uitlekken.
Avocado in blokjes, en mengen met fijngehakte ui en stukkies lever.
Dressing van mayo en yoghurt, iets droge sherry, iets fijngewreven komijnzaad, wat geperste knof en cayennepeper naar smaak. Officiel Ñora, poeder van appelpaprika, wat je kan imiteren met 1/3 zoet en 2/3 pikant paprikapoeder (laatst schreef ik 50/50, maar ja, dat was voor dát recept!).


Kijk, een "toverbeeldje". Dat koop je van de tovenaar en zet je ergens neer waar je last van iets hebt.
In dat vierkante gaatje zit pupuk, met een blokkie erboven.

Die pupuk, vervolg recept zeg maar, wordt gemaakt van de verbrande botten en spieren van dat jongetje. Met toevoeging van "Meel van bomen waar de bliksem insloeg", "Jeukende vezeltjes van den Aren-palm", "Aarde van een plek waar dieren gevochten hebben" enzovoorts. Heel duidelijk zaken aangaande de wisselwerking tussen hemel en aarde. Ook die palm. Die groeit omhoog en die vezeltjes dalen neder.

Vandaag in Next. Abrikozentaart. Alle ingrediënten zeer gespecificeerd. 120 gram amandelspijs. En dan komt (kompt) het: "11 abrikozen". Waar slaat dat nou op? Dat kan A wegen of twee keer A. Kijk op de markt. Vrij kleintjes, erg grote...
"...giet er dan de dessertwijn over. Wie dat niet in huis heeft, kan witte wijn gebruiken". Kwaakkwaak.


Dit is een "Batakse vrouw" met "oorijzers". Zilver overigens. Kan ze niet uitdoen. Zie dat kleine stukje stof van haar hoofdbedekking, wat dat uiterst zware ding omhoog houdt (andere kant omgekeerde richting). 's Avonds moet ze die hoofdbedekking afdoen, en kan ze aldus niet vreemd gaan want dan scheuren haar oren open.

PJ vroeg me om een Spaanse vertaling van een Nederlands gedicht.

J C Bloem, Het einde

Wat geeft het, of wij hier of elders sterven?
Leven is altijd: naar den dood toe gaan.
De haardgebondenen en die verzwerven
Vinden één graf aan 't eind van hun bestaan.

Morir aquí, morir allá, ¿a quién le importa?
La vida siempre es: camino hacia la muerte.
El hogareño, tal el quien vagará,
La misma tumba es su misma suerte.

Hier ben ik trots op.

Dit is zo'n container voor vloeibare pupuk, een kendi, Zuidoost Azië, waarmee Hindoes heilig water sprenkelen. En met zo'n eerder vernoemde stop erop.

De Batak hebben trouwens het meest subtiele schrift ter wereld. Nou ja, hadden, want niemand kent het meer. Uhh, ik wel.
Sanskriet, daarvan weet iedereen. Uiterst ingewikkeld, met wel 100 tekens. Maar de Batak hebben daar een schrift van 20 tekens van gemaakt, met een stuk of vijf accenten and thats it. Subliem.
We praten hier overigens over een lettergreepschrift. Dus iets tussen ons schrift (letterschrift) en het Chinees (woordschrift) in. Japans is ook een lettergreepschrift.

Wilders schrijf je zo: Wa, i-accent eraan = wi; la, "den ontklinkeraar" eraan (zo noemt de Batak taalvorser Van der Tuuk het) = l; da met het e-accent = de; ra  en sa beide met ontklinkeraar = rs.


O! Marieke is genezen van haar snotvalling!" Wow! Her-welkom!!

'Cache sexe" dat kan ook iets heel anders zijn Marieke. Een klein zilveren driehoekje aan een touwtje, dat -verder bloot rondlopende- hindoe-meisjes voor hun  dinges hebben hangen.

Recept
Paprika, gevuld met klipvis of stokvis, een beroemd Spaans gerecht.
Hoort met klipvis / bacalao / bakkeljauw.
Neem paprika uit blik want vers zijn de benodigde driehoekige paprika`tjes ("Piquillo") hier niet te krijgen.
Week klipvis (ja, of stokvis).
Laat uitlekken, verwijder het vel en de graten en hak de vis fijn.
Maak béchamel, werk daar de vis door, laat aan de kook komen en laat 10 minuten zacht doorkoken, regelmatig roerend. Laat koelen.
Laat de paprika uitlekken, bewaar het vocht, en leg mooie onbeschadigde exemplaren apart.
Vul deze met de vissaus, haal ze door bloem en door losgeklopt ei en bak ze (niet teveel tegelijk) aan elke kant mooi bruin in een flinke laag hete olijfolie.
Laat ze uitlekken en leg ze in een ingevette ovenschotel.
Pureer enkele beschadigde paprika`s met het vocht uit het blik en met wat tomatensaus.
Werk er nog wat room door, proef op zout en peper en giet rond de paprika`s in de ovenschaal.
Bak 15 minuten in de oven op 180 graden.


Grafmonument

Ik was een keer in Medan, ik vraag in een hotel naar of ze weten hoe ik Jamaludin Hasibuan zou kunnen bereiken (een grote Batak-kunst verzamelaar), ik zeg "He is the director of the mental hospital". Enfin, niks, Ff later wordt er op mijn kamerdeur geklopt (ik vertelde dit al eerder eens hier). Directeur hotel + een potig tiepe. Do you feel all right sir?

Maar goed. Ff wat ontspanning nu.
Fawlty Towers.
Niet zo maar een wilde selectie, hoor. Kostte me een uur, voor dingen langer dan twee minuten, niet beginnend met shitreclame en zovoorts. En o ja, erg leuk spul natuurlijk. Niet half leuk.

Zie hier.
Zie hier.
Zie hier.
En tenslotte zie hier.


Drakenkoppen zoals (maar dan groter) op gevels.


AU BON MARCHÉ…

.
I n mijn jeugd waren er twee warenhuizen in België die ‘naam’ hadden. De ‘Bon Marché’ en de ‘Innovation’. De naam van de laatste zegt het al. Vernieuwing. Ik kocht daar mijn eerste pikante broekjes toen nog braaf ‘cache sexe’  geheten, wat eigenlijk een zuiver functionele naam was (geslachtsverbergertje) , zomerjurkjes en ook shawls van Franse modehuizen.
En dat tegen prijzen die een Vlaams meisje van 20 dat hard werkte zich kon permitteren. Achteraf gezien was de Innovation ‘life style’ avant la lettre, en dat in de 60er jaren.
Het was in die tijd dat wij onder vriendinnen giechelden bij het breipatroon voor een bikini: ‘Twee steken opzetten en drie minderen..”


Maar peins niet dat wij niet serieus waren, want wij lazen Proust, Camus, Sartre en ‘Lettres de mon Moulin’ van Alphons Daudet en struinden de boekenwinkels af op zoek naar goedkope 'Livres de Poches' en ''J'ai lu'.. Sublieme boekjes met Franse en wereldliteratuur voor luttel franken.
A la recherche du temps perdu..
Maar sinds de tragische brand in de Innovation in Brussel met 323 doden is het nooit meer goed gekomen. 

D e Au Bon Marché (eigenlijk moet ge dat niet vertalen met ‘goedkope markt’, maar met ‘aantrekkelijk koopje’) bood meer de simpele trendy zaken. Daar reageerde men wat verveeld als ge verschillende ‘lekkere ruikertjes’ (parfums) uit probeerde, terwijl in de Innovation men diepe betrokkenheid speelde. Er was maar een nadeel aan de Innovation. Mijn ‘lief’ had er sjans, en dat zag ik ongaarne. Hij speelde de galante ridder naar mij, maar soms om indruk te maken op de schone verkoopsters die er werkten. Vreesde ik toch.
Daarom ging ik liever alleen. Tenzij mijn portemonnaie leeg was…

Ik moest daar aan denken toen ik vandaag een echt ‘Bon Marché’ gevoel had.
Tijdens een subliem Zuidfrans zomermaaltijdje op ons terras.Voor bijna niets.
Want ik blijf u bestoken met goedkope recepten.
We moeten zuinig zijn, ander lijden de Mediterrane volken en ons geliefde en sobere  Koningshuis te veel onder onze hebberigheid.

Benodigd:

1.   1 kilo zeer schone en verse spiering  € 1,45 p/kilo. Dat was lang geleden dat ik dat vers bij een visboer zag (Dolf Schoot, woensdag 25 juli 2012 op de markt in Terneuzen)
2.   1 fles Côtes de Provence (rosé) bij de Lidl € 3,99
3.   3 tomaten (van een paar kilo)  € 0,60 bij onze Turkse winkel.
Daarbij een half stokbrood, wat sla en mayonaise pour presque rien….

Bereiding:

1.     De spieringen gelijken een beetje op paling, maar zijn kwetsbaarder. Steek de punt van uw schaar in hun poepehol, en knip de buik open naar de keel. Maak schoon onder stromend fris water; droog af; doe in een zak met bloem en bak in half boter/half margarine

2.     Tomaten: snij doormidden en zet ze in een vuurvaste schaal; maak met chapelure, geperste knoflook, peper en zout en olijfolie een stevige specie en metsel een top op elke tomaat; giet wat olijfolie op de bodem van de schaal; de oven in !

3.     De rosé : serveer op een warme zomeravond niet op 8-10 graad, maar ijskoud

4.     Salade; snel en efficiënt; pulk de hartjes uit de kroppen (de rest doen we morgen met azijn en spekjes met gestampte patatten) en meng snel in de spoelbak met olijfolie, wijnazijn, versgemalen peper, beetje zout, citroensap en een eetlepel zelf gemaakte mayonaise en een petit peu de moutarde


C’est tout.

Oh ja… Ik vergeet te vertellen over ‘das Schwarzwald’. A la recherche du temps perdu nog steeds , want het echte Schwarzwald is schielijk verdwenen. Toch vonden we het. Tussen levendverse Forelle en zelfgestookte Schnaps en een bakker die nog Holzofenbrot bakte…
De volgende keer. Want ik bleef vanwege wat lijfelijke problemen wel even weg, maar kom braaf weer terug.