Ik heb trouwens wat veranderd hier.
Als je nu op een plaatje klikt, dan krijg je dat plaatje vergroot, en met Vorige pagina ben je weer gewoon in het blog.
Weg met dat gedoe met die filmstrip onder en niet terug kunnen klikken.
Maar ja, ik moest wel uit zien te vinden hoe dat moest...
En nou moet ik ook nog voor iemand uit gaan zoeken hoe je mij "kan volgen", Jezus...
Drie opstandige volken
De Schotten, de Vlamingen en de Catalanen willen onafhankelijkheid, en NRC Next leek het een (inderdaad!) goed idee om een artikel daarover te illustreren met hun nationale gerechten.
Schotten eerst maar. Haggis. Zie hier (alle links hier in een nieuw venster). Daar was trouwens dat NRC verhaal letter voor letter uit gekopieerd.
Ik heb het een keer gemaakt (met Rien van Iersel van La Provence, Zaltbommel), met schapenmaag. Best wel lekker hoor. Er hoort nog whisky over de schijven gesprenkeld te worden en er hoort een "Band of pipers" ronde de tafel te marcheren, wat in De Betuwe toendertijd wat moeilijk was.
Zó moet het. Zie die Haggis helemaal in het begin. Dat is er een in runderdarm overigens.
Dit is de schapemaag-variant.
Niks voor vego's ondanks die sla, toch?
De Vlamingen nu. Die Schotten die hebben niet zoveel andere nationale gerechten, in tegenstelling tot de Vlamingen en de Catalanen. Ja, Scottish egg, maar dat kennen ook de Fransen (œuf perdu, ik had het er laatst nog over) en zelfs de Groningers (eierbal), ik bedoel maar. Wat ik laatst wel vergat te melden is dat zowel die Schotten als die Groningers het lekker vinden met kerrie.
Maar goed, die Vlamingen. Waterzooi.
Je kan er in dit blog op zoeken, en de keren dat ik het maakte vinden aldus.
Van kip zie hier en hier. Prachtig die laatste. Zo hoort het. En "tèruug", terug, betekent "opnieuw".
Van zeevruchten zie hier (maak van die tijgergarnalen grijze garnalen + mosselen en kokkels of zo. Zie ook hier. Ook weer schitterend en "zo hoort het"!
Heel aardig: de overeenkomsten en de verschillen kip vs vis.
Nou die Catalanen. Eindelijk, want het is een ongedurig volkje. Pa amb tomaquet, brood met tomaten.
Dat is inderdaad erg lekker. Ik geef zo dadelijk een betrouwbaar recept, maar ik ken het uit Alicante wat ingewikkelder. Maar m.i. tóch lekkerder.
Rooster een dikke snee boerenbrood. Prak er halve niet echt helemaal rijpe (vind ik persoonlijk lekkerder) tomaten op; knijp ze erop uit, het tomatenspul erin wrijvend en het vel weggooiend daarna.
Zout en olijfolie.
Het kan ook met minder tomaat, en dan rauwe ham erop. Trouwens: zie hier, precies zoals ik het maak. Zie ook hier. (O ja, shit! Ik vergat de knoflook, die je natuurlijk alleen op geroosterd brood kan wegraspen).
Met worst (en stokbrood) kan het ook. Dit is met Fuet (zweep), dunne lange worst, hier flink schuin gesneden tot langwerpige plakjes.
Hier kan je, aan die tomaat-resten, zien dat je die tomaten niet volledig moet uitwringen. Dat wat met een weinig druk loskomt, dat is mooi genoeg.
En die vrouw in die video vertelt dat ze het ook met butifarra maakt, gebakken verse worst (kan ook verse kalfsworst of verse bloedworst zijn).
Ik was ivm treinstoringen pas om half acht thuis. Anderhalf uur lang in de trein met elk kwartier "Over een kleine 10 minuten vertrekken we", de mongolen.
Maar goed, zo kandiewelweer en ik ga eten.
(O ja, die "lever" in de titel. Die vergat ik. Nou, die zit als belangrijk ingrediënt in die Haggis. Gekookt geraspt.)
