Op het veldje was het rustig: het Palestijnse hondje komt inmiddels haar bazin “de neus uit”. Ze, die bazin, was met haar naar De Gouden Bal gelopen en daar gedurende minstens drie glazen wijn gebleven. Toen is er door de aanwezige biljarters ingegrepen en er is grof taalgebruik gebezigd, iets in de trant van “Rot eens op met die k..hond!”.
Het was te verwachten: mannen en biljarten en een hond die iedereen bijt!
Het Kongolese hondje had de deur niet uitgewild omdat het zo regende maar hij had weer een nieuw(!) jasje voor de Kerst: een rood/groen geruit regenjasje met een schuine sluiting waardoor het steeds scheef op zijn ruggetje zat. Ik veronderstel daarom dat het afgeprijsd is geweest.
De hond van de tandarts zit in de kennel want zijn baasjes zitten in de sneeuw.
Twee natte homo’s die met niemand praten, alleen blikken van verstandhouding met elkaar uitwisselen, keken zeer geërgerd naar de lompe Labrador van het kleine jongetje, die hun kleine chagrijnige hondje omver liep in de modder.
Mijn hond wilde gewoon naar huis.
Dag, Loek
