maandag 26 augustus 2013

Henri Béraud


De Honderd-Kilo-Club (2)

Dan wordt het schouwspel helemaal groots. Bij het eerste glas Richebourg gaan alle hoofden met bovennatuurlijke ernst heen en weer. Dit komt omdat in de plaats van de bleke Anjou en de kleine Vouvray waar de namaak-lekkerbekken van Parijs mee tevreden zijn, deze robijnrode heldere gespierde wijn in de kleine glazen schittert, die we met onze dikke vingers omzichtig bij de steel vatten. Daarna geschiedt alles in stilte tot het ogenblik van het tafellied daar is, want mensen die de kunst van het eten verstaan, weten ook dat je niet moet praten als je eet.
     Bij het dessert is het wat anders. Alle gezichten klaren plotsklaps op als een slinger lampions, die met één enkele schakelaar wordt ontstoken tot stralende algehele vrolijkheid. Dit is het mooiste ogenblik van het feest. Weldra stijgt van alle tafels een machtig rumoer op, dat uit honderden anekdotes en duizend verhalen van smulpartijen bestaat. Met de beste geschiedenissen vuren we elkaars vrolijkheid aan, onze zachtaardigheid en onze wijsheid, vruchten van een bloeiende gezondheid en een gelukkig gestel.