woensdag 21 augustus 2013

Tamales



Je moet ook een kolf met gele bladeren hebben.
Die vergat ik te fotograferen.

Eerst even de volgende mongool.
Bij Ziggo kan je geen storing van je vaste telefoonlijn melden, geloof het of geloof het niet.
Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
Bij Technische vragen of bij Overige vragen kan het niet, en met helemaal onderaan ("Stel uw vraag aan Truus") kom je op dezelfde pagina terug.
Zeker erg veel storingen bij Ziggo.
Ja, je hoort er ook nooit iets positiefs over, nooit...

Tamales

Hoor Tamales hier. Of hier.

Lees tamales eerst hier en dan hier.
Dat bananenblad is gelul. Dat kan helemaal niet, 5.000 jaar geleden, want de bananen kwamen pas in de 17e eeuw naar Amerika.
En verder maken de mensen thuis het altijd in maïskolf-bladeren.

Zie tamales hier.


Net als pie deeg, maar dan met maïsmeel.
Twee volume meel op één boter cq reuzel.
Vergeet het zout niet (ik wel).
Kneden met koude vingers!

Een ding goed begrijpen, zei Den Uyl altijd.

Je hebt twee systemen.

1 Het blad is enkel verpakking. Uhh, het geeft ook smaak af!
Dat zal je hier moeten doen.
We hebben het over zoete maïs.
Zie hier, maar ook hier is het blad groter (zie hieronder); wij zullen ons moeten gaan behelpen dus.

2 Het blad is véél groter dan hier, en het wordt heel jong geplukt.
Dan kan je het koken en eten.
We hebben het over gewone maïs.

Bij methode 1 eet je de kolf en je maakt de vulling van "rood" (= geel) maïsmeel.
Bij methode 2 maak je de vulling van de maïskorrels.

Methode 2 zie hier (en u weet het: advertentie? terugknop > vooruitknop, eventueel twee of drie keer, of de ververs knop).
Prachtig.
Elote = maïs.


Koud water erbij, kneden.
Blijven herhalen tot het niet meer scheurt bij het kneden.
Veel meer water nodig dan bij tarwebloem.

Trouwens: als dat blad na lang koken eetbaar is, dan gaat zo'n vrouwtje als in die video dat toch niet weggooien?
"Je kan wel niet goed wezen" denkt ze.

Net zoiets als peulen van tuinbonen, die prima eetbaar zijn, in sepjes gesneden en meegekookt. Weggooien??
Net even lange kooktijd als de bonen ook nog.
Trouwens van die dunne lange, en van die korte tuinbonen, bij de betere Turk af en toe, eet je ook de peulen.
En ik moet nog ergens een Engels recept hebben liggen voor -gewone- tuinbonen in de peul,
Zoekzoek. A! Broad beans in their pods. Grigson, English Food.
Mooi vers, kop kont, koken in zout water, peper, en serveren met hete boter waarin citroen.
Dit tussenbeide. Of:Weer wat geleerd, dat kan ook.

(Toen ik nog niet zo lang in Spanje woonde ging ik eens de peulen naar de overbuurbrouw brengen "voor de ezel". Die vrat ze zelf op, verdomd.)


Deeg, groene gekookte bladeren, strips van gele droge bladeren, vulling.
Die kolven heb ik de volgende dag gegeten.

Mexico

Een heel ander vrouwtje nu, en trouwens tamales waarvan je het blad niet eet.
Zie tamales haute cuisine hier.

En uitgebreider inclusief het prepareren van de "res", rund hier.

En met varkensvlees zie hier.

Met kip en kaas zie hier.
Rajas: dat blad. Epazote: koriander.

Professionele productie hier.

Dat was Mexico.
Peru nu, en met bananenblad.
Zie hier.


Heel simpel eigenlijk.
Toch?!
Je moet er maar opkomen, 5.000 jaar geleden...

Koude boter of reuzel, koude vingers, koud water, net zolang kneden en + water tot het deeg nauwelijks scheurt bij het kneden.
Er kan wat suiker bij, melk, noem maar op, maar dat deed ik allemaal niet.
Zeezout moet er dus bij, en oregano.
En gebruik eens kippenbouillon ipv water.

Gele bladeren in stripjes scheuren.
Groene bladeren, de kwa grootte bruikbare, in gezouten water kort koken.
Kort als je ze toch niet gaat eten, en dat koken maakt ze soepeler.

Gehakt, ui, knof, redelijk wat lombok, zout (ik gebruikte gerookt zout)...
Kruiden? Zie maar.

En verder zoals op de foto hierboven.
Als het "touwtje" wat kort is: gewoon wat harder trekken.

Stomen.


Twee lagen tamales...
Je kan ze er natuurlijk zó inleggen.
Geen onderlegger nodig bedoel ik.

Ik maakte ze zonder de aangeraden tomatensaus, maar wel met een aangeraden salsa.

Die tomatensaus, zo vond ook H., zou er toch wel bij hebben gemoeten.
Dat deeg is toch wel erg enkel-deegig, zo zonder.

En hoe je tomatensaus maakt dat hoef ik niet uit te leggen.
En zo wel dan ben je hier verkeerd.


Her en der zag ik komkommer-tomaten salsa aangeraden voor bij tamales.

Dat was er inderdaad erg lekker bij, een prima recept hieronder.
Aangepast, want wat tomatensap leek me beter en wás beter dan stukken tomaat.

Meng zure room met limoensap en fijn zeezout.
Laat een uur staan.
Roer regelmatig om.

Neem van die kleine komkommertjes, snoepkomkommertjes, ik krijg het niet over de lippen en ter nauwernood uit het toetsenbord.
Niet schillen, wel in blokjes.
Wat tomatensap erdoor, heel fijn gesneden rode ui, peterselie, jalapeño zonder pitjes (ik at er, ipv jalapeño erdoor, jalapeño uit het zuur bij) en korianderblad.
O ja, en fijngewreven komijnzaad (meteen erdoor roeren!) en vers gemalen korianderzaad.

Meng vlak voor gebruik.

Ook lekker met tortillachips, die salsa.

Lijkt erg op raita met komkommer.
Ook wat op tzatziki.


Hier ben ik trots op.

De eerste keer!

En daar kunnen die kwetter-Italiaan en die stoffige kookboeken-Freud en die dikker -enkel dat- wordende Dikke en dat vego-sletje van Wakker Dier en die Vreugdeloos en die vreugdeloze Foodloggers en Kleuter Woutwijk en hoe heten ze allemaal, o ja, Broekbaard, een voorbeeld aan nemen.

Met veel kontgeblaas en verenstekerij je kop op de treurbuis of in de krant krijgen, en dan ontzagwekkend en niet te remmen uit je nek gaan staan lullen, gristus. "Kijk een gerookte wijting" (gerookte makreel). Vitello tonnato met rode tonijn... "Caldo verde wordt gemaakt van boerenkool"...

Kunnen die niet gewoon als taakstraf (aanstootgevend en culinair onkuis gedrag) te werk worden gesteld bij de catering van de Jostiband?

Echt koken, mensen, dat is wat anders dan hijgen en blazen en saus verf toeters en bellen en overpennen.
Echt koken vereist kennis en verstand. Kijk.

Uhh, het was trouwens ook nog eens overheerlijk ook, die tamales, maar dat dacht u al.


Vanavond ravioli met eekhoorntjesbrood en truffel.

Daar kunnen die vegetarische zelfkazers een voorbeeld aan nemen.