Maarten, je vroeg me mijn mening aangaande zwarte Piet.
Ik erger me enorm aan de gemakzucht van journalisten, vooral degenen die voor praatprogramma’s werken. “Scoren is zakken vullen”.Armoede aan onderwerpen maakt dat we nu weer een discussie over “Piet zwart of niet” door de strot geduwd krijgen. Nemen we alle volksgebruiken en sprookjes serieus, dan kunnen we een eigenaardige stoet van demonstranten tegemoet zien: voorop ouwe wijven, rondspringende kleine mannetjes, molenaars, echtparen zonder geld, alleen op een kasteel wonende adellijke heren, stiefmoeders, ik kan wel aan de gang blijven
Maar kinderen hebben een kinderwereld en daar moeten volwassenen zich zo weinig mogelijk mee bemoeien.
Denk maar eens aan sommige zwemleraren, sommige schoolmeesters, sommige kinderdagverblijven-werknemers, sommige kindershowpresentatoren, sommige chauffeurs van kindershowpresentatoren, sommige...
Wat ik me nog herinner uit de tijd dat “men” dacht dat ik nog in dat Sinterklaasverhaal geloofde, is dat ik op de beroemde avond even naar buiten werd gestuurd omdat ze een poppenwieg en een poppenklerenkastje vol met poppenkleren aan echte poppenkleren-hangertjes de kamer in moesten brengen. Ik had het spul al lang, verstopt, zien staan. Buiten stond ik me af te vragen hoe een oude man op een paard op zo’n glad dak zou kunnen rijden. “Belachelijk verhaal” dacht ik. Verder sprak die zogenaamde vriendelijke bisschop me helemaal niet aan. Een keer heb ik bij zo´n type op schoot gezeten en ik wilde eraf. Ze lijken niet allemaal op Bram van der Vlugt.
Ik herinner me één Sinterklaasfeest als, zogenaamd, gelovig kind. Hoeveel jaren ben je echt gelovig. Ik denk dat ik me, als kind, pas druk zou hebben gemaakt als er hele kleine, mooi verklede Pietjes mee zouden hebben gedaan aan het feest. Dan was ik jaloers geworden.
