dinsdag 12 december 2017

Vanalles weer

















Maarten is weer een paar dagen weg...

Had ik deze link al gegeven?
Het is de allerlekkerste pasta volgens mij. De kok werkt met dat fijne pincet en dan geloof ik ze al...
Ik heb de pastarecepten gemaakt zoals hij, dus zwarte peper toegevoegd aan een paar sauslepels kookwater tot dat mooi geurt, pasta nog na laten garen in dat kookwater en laten opnemen. Kaas tot crème maken met paar lepels toegevoegd kookwater, en daarna met pasta mengen tot dat een geheel is, en dan in soeplepel tot torentje draaien en op bord deponeren. Ik had er nog in olijfolie met knof gebakken broodkruimels over en vers gekookte spinazie bij. Nou kan ik geen cacio of pepe meer zeggen. Heerlijk!!!

De meeste aandacht van me gaat naar kennis Piet. Ik wil in het nieuwe jaar behoorlijk vooruitgang met hem boeken. Hij kost tijd, geld, energie, etc. En hij is de moeite waard, doet zijn best, maar ik wil buiten met hem kunnen lopen, zoals ik met al mijn honden heb kunnen doen. Hij begint het wel te snappen, doet zijn best, maar blijft onbetrouwbaar als hij een ander beest ziet, niet uit kwaadaardigheid, maar speelsheid. Ik wil kunnen slenteren zonder op mijn hoede te moeten zijn en snapte hij dat maar.
In het winkelcentrum Woensel zit mijn oude goede kaasboer. Daar wil ik naar toe kunnen lopen. Ik vergeet zijn kaas niet.

De mijnheer van de hondenuitlaatdienst zei dat Wiebel goed luistert en dat hij heel slim is (is hij ook) en dat hij verder enorm sterk en lomp is.
Enfin, ben ik aan het schilderen, zet ik een doek tegen de muur en ga op afstand zitten hangen in een stoel om naar het doek te kijken. Wiebel ligt te slapen op zijn bank en doet meteen een oog open. Hij staat op en gaat voor mijn schilderij staan, kop richting schilderij, blaft ertegen en kijkt dan om naar mij. Staan er meerdere schilderijen loopt hij, gelijk een gelovige De Kruisweg, al die schilderijen af, staat stil, blaft en kijkt om. Nog nooit met een hond meegemaakt.

















Ik zag gisteren Ottolenghi op televisie. Wat een akelige man met de uitstraling van een snotslak...

Op nrc.nl las ik dit interessante artikel
Had je die recensie al gelezen? Wat zou ik agressief worden van zo’n “avondje uit”. Die Ron Blaauw moet toch wel heel ongelukkig zijn. En moet je toch kijken wat zo’n Possel weg zit te stouwen. Wat een eng volk.

Eten bij Yellow Monkey, zie hier.
Dat blauwe bordje met dat beetje rommel erop. Zie je jezelf al zitten, tegenover een krankzinnige gele wand in een lege zaak met een kopje cactusvijgenthee? Aan alle kanten raast het verkeer aan je voorbij, hoek Willemstraat / Emmasingel. Er zijn al een aantal zaken daar vertrokken. Ik verbaas me enorm, ze zijn gek geworden. Ik kreeg dit zojuist via mail opgestuurd.

Ik had geen zin in brood, en kennis Piet vindt zie foto hierboven ook lekker. Die bovenste met die “paterskaas” en dat randje er nog om, heeft hij opgegeten. Die flensjes zijn smakelijk. Ik heb er opgewarmde rijst met ui en Chinees spek en die Trappistenkaas tussen zitten.

Ik moet steeds aan oude zus denken, gedachten gaan terug naar vorig jaar om deze tijd.

Dag, Loek